KARAKAYA

İtaatkar uğultuların koynunda soyundu gece. Tam ortasındayım karanlığın... Zifir saçıyor bedenime Sinekler kanımı emiyor, yarasalar raks ediyor. Siyahı yarmak istiyorum, Uçmak... Özgürlüğe salınmak, kanatlarımı çırpmak, kartallarla kapışmak,  göğün heybetlileriyle yarışmak. Kaçmak istiyorum yeryüzünden, kurtulmak... Ağlamak ve kuruyan gölleri ıslatmak. Acımı akıtmak istiyorum. Bu despotluk beni boğuyor! Tercihim; gün doğumunu değil,  günüme doğumunu izlemektir. İkizkenar bir üçgenin üçüncü kenarı olmayı da istemem. Geometrik bir cisim, yahut Bermuda Şeytan Üçgeni değil bu. Sevda çıkmazı! Girizgah: aşk ile kifayet. Güzergah: seninle bir nihayet. Sen: güzüm, gözüm, sevdiğim... İstibdadından biçareyim. Yıkamadım,  saltanatının hükmündeyim. Dönmeliyim, çıkmaz sokağın kuytusundan. Gitmeliyim, serdiğin hasırın üzerinde, bebeğinle oynadığın yere. Sormalıyım? Tesadüf mü tevafuk mu?