Kadırgamda Yunus Ve Musa İle
Beni öpmeden terk etmedin bu kenti! Hoşnuttu bedenlerimiz ama başkalaşmıştı tenlerimiz. Sen, ilk günün heyecanını yitirmiş lakin hür dişiliğinle bir görkem abidesi gibiydin karşımda. Ben, ruhuna ve beynine hükmettiğim kadının; patriyarkal otoritenin hüküm sürdüğü bir ülkenin, muhalif azınlıklarının hüznünü benliğimde eriterek, tadıyordum kaybımı dudaklarında. Biliyorum, dudağım boynunda ve elin omzumdaydı. Ruhun ise paralel evrenin bilinmedik bir köşesinde, etik değerleri yozlaşmış seyyar bir postane gibi dolanıyordu, biz, şehrin ücra sokağında ayaküstü sevişirken... Köprücük kemiklerimizin köprülerini yıktık, yağmalandık. Bilinmezliğin girdabında boğuluyorum. Bir hükümdar kudreti mi taşıyorum üzerimde? Yoksa kanının asaletiyle tahta çıkan genç ve diri Osman'ın, katliyle indiği tahtın acısına mı namzet gösterildim? Tarihin ihtişamını hisseden şahsiyetim neden hezeyanını da hatırlatır kendine? Boğuluyorum, okyanusları geçmem gerek, kadırgam su almadan... Hiddetli sesiyle...